Mijn naam is Jacomette de Blois; de naam klinkt Frans maar is Fries. Met de namen Japke Mettje Elisabeth ben ik in 1958 gedoopt in de Vredekerk in Bussum. Tot mijn 13e jaar woonde ik in de Statenlaan in het Spiegel en tot op vandaag ben ik blij met mijn Bussumse roots.
Als 17 jarige -weliswaar opgegroeid in de wereld van bijbel en kerk- realiseerde ik me tot mijn verwondering dat als God er is, dat ook voor mijn leven betekenis heeft.
Vanuit een nog vage wens iets met /voor mensen te betekenen vanuit mijn geloof begon ik aan de theologiestudie in Utrecht. In de vakken missiologie, judaica en pastorale psychologie ben ik afgestudeerd. Mijn doctoraalscriptie ging over ds. J.J. Buskes. Ik werkte toen al jaren met veel plezier in de Vredeskerk in Lombok in Utrecht, op de grens van kerk en buurt, als “pionier avant la lettre”, zo omschreef iemand dat later. Stages in een opvangcentrum en in een ziekenhuis, werken in de psychiatrie en als docent aan een zorgopleiding, hebben mij minstens zoveel geleerd als de docenten en studenten aan de universiteit!
Na de geboorte van mijn oudste dochter ging ik op zoek naar meer gestructureerd werk en vond dit in de Stichtse Hof, een psychogeriatrisch verpleeghuis in Laren. Tot op vandaag werk ik met hart en ziel met mensen met dementie en hun naasten als geestelijk verzorger van Vivium, in de Antonius Hof en in de Zandzee. Mijn collega’s zijn verzorgenden, artsen, facilitair medewerkers, maar ook predikanten en geestelijk verzorgers, omdat ik ook vanuit de PG Bussum als ouderenpastor in Bussum werk. Veel mensen die ik ontmoet zijn ver weg-gegroeid van geloof en kerk, vaak worden ze opnieuw geraakt door de Nabijheid van God in/en mensen, die ze ervaren in kringen, diensten of gesprekken. Veel verhalen en ontmoetingen heb ik verwerkt in columns, boeken en kalenders.
Geen dag hoef ik me af te vragen of mijn werk zin heeft. Dagelijks zie ik mensen op zoek naar zin, mensen die met een mix van dank en moeite hun leven verwerken en hoor ik hen met of zonder woorden vragen naar bevestiging en troost.
15 mensen sterk telt ons gezin. Mijn man en ik hebben vijf dochters; drie van hen hebben een partner en we hebben 5 kleinkinderen. Alle 14 en mijn hechte familie- en vriendenkring, helpen mij dit intensieve werk al 28 jaar vol te houden.
Mijn belijdenistekst van ooit is iedere dag nieuw. Ook in corona-, persoonlijke, kerk-, verpleeghuis- en klimaatcrises.
Blijft dienstbaar, blijde in de hoop, geduldig in de verdrukking en volhard in het gebed…. (Rom 12:12)
Werkgroep van PKN gemeenteleden die binnen en buiten de kerk Groener leven voorstaan: informeren, kiezen, delen, handelen,
